ಕಾಡುವ ಮನಸು

ಆ ಚೆಲುವೆ

ಎದುರಾದಳು

ಕಿನ್ನರ ಲೋಕದ

ಗಂಧರ್ವ ಕನ್ಯೆಯಂತೆ

ಆ ದಿನ ಸಂಜೆಯ

"ಮುಂಗಾರು ಮಳೆ"ಯಲಿ

.

.

ನೂರೆಂಟು ಕನಸುಗಳ

ಕಂಡ ಮನಸು, ನಿದಿರೆಗೆ

ಜಾರದೇ ಇದ್ದು,

ಅವಳೊಂದಿಗೆ

ದಾರಿ ಸವೆಸುತಿದೆ

"ಮಳೆಯಲಿ ಜೊತೆಯಲಿ"

.

.

ಅವಳ ಚೆಲುವನು

ಕಂಡಾಗ,

ಅವಳ ನಗುವನು

ಕಂಡಾಗ,

ನಾ ಪ್ರೀತಿಸಬೇಕು

ಎನಿಸುತದೆ "ಮನಸಾರೆ"

.

.

ತಂಪು ತಂಗಾಳಿಗೆ

ಮೈಚಾಚಿ, ಹಚ್ಚಹಸಿರಿನ

ನಡುವೆ, ಆ ಸವಿನೆನಪನ್ನೆ

ಮೆಲ್ಲುವಾಗ ನನಗಾಯ್ತು ಅವಳ

ಮುಗುಳ್ನಗೆಯ "ಪರಿಚಯ"

.

.

ಕಡಲಂಚಲಿ

ಅವಳ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡು,

ಕೈಹಿಡಿದು, ಮರಳಲಿ

ಚಿತ್ರ ಬಿಡಿಸುವಾಸೆ

ಕಾಡುತಿದೆ "ಹಾಗೇ ಸುಮ್ಮನೇ"

.

.

ಸದಾ ಹಂಬಲಿಸುತಿದೆ

ಮನಸು, ಅವಳ

ಬಳಿ ಇರುವಾಗ

"ಮಳೆಯೂ ಬರಲಿ,

ಮಂಜೂ ಇರಲಿ" ಎಂದು.

.

.

ಕಾದಿರುವೆ ನಿನಗಾಗಿ

ನಸುಕಿನಲಿ

ಆ ಬಾನು ಕೆಂಪೇರಿದಂತೆ,

ಕೆಂಪೇರುವುದು

ನಿನ್ನ ಕೆನ್ನೆ,

ನಾ ಕೊಡುವ

ಸಿಹಿಮುತ್ತುಗಳ ನೆನೆದು

ಆಗಾಗ ನಾನು

ನಸುನಗುತಲಿರುವೆ,

ಅರೆಹುಚ್ಚನಂತೆ,

ನಿನ್ನ ಕುಡಿನೋಟ,

ತುಂಟ ನಗೆಯನು

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ನೆನೆದು,

ಆಗಸವನ್ನೇ

ತಬ್ಬುವ ಆಸೆಯಿಂದ

ನಾ ಕೈಚಾಚಿದಂತೆ,

ನನ್ನ ಕಣ್ಗಳು

ಕಾತರಿಸುತಿದೆ ಕಣೇ

ನಿನ್ನೊಂದಿಗಿನ

ರಸಮಯ ಕ್ಷಣಗಳಿಗಾಗಿ.

ಚೆಲುವೆ ಎಲ್ಲಿದ್ದರೂ

ಸರಿ, ಬೇಗನೇ ಬಾ,

ನಾ ಕಾದಿರುವೆ ನಿನಗಾಗಿ;

ನಾ ನಿನ್ನ ಸೇರುವೆ

ನೀ ನದಿಯಾದರೆ,

ನಾ ಕಡಲಾಗಿ.