ನನ್ನವಳ ಅಂದ

ನೀಲಿ
ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಮಿನುಗುವ
ತಾರೆಗಳ ನಡುವೆ, ನಗುವ
ಚಂದಿರನಿಗಿಂತ ಚಂದ
ನನ್ನವಳ ಅಂದ.


ತೋಯ್ದ
ತಾವರೆಯ ಎಲೆಯಿಂದ
ಬೀಸಿದ ಚಾಮರದಿಂದ
ಬರುವ ತಂಗಾಳಿಯಂತೆ
ತಂಪು, ನನ್ನವಳ ಅಂದ


ಮುಂಜಾನೆಯಲಿ
ಉಷೆ ಮೂಡುವಾಗ,
ಚಿಲಿಪಿಲಿಗುಡುವ ಹಕ್ಕಿಗಳ
ಚಿಲಿಪಿಲಿಯಂತೆ ಚೆಂದ
ನನ್ನವಳ ಅಂದ


ಅದೆಷ್ಟೋ
ಕಾಲದಿಂದ ನನ್ನೆದೆಯಲಿ
ಕಾಡುತ್ತಿದ್ದ ನೋವುಗಳೆಲ್ಲವೂ
ಮಂಜಿನಂತೆ ಕರಗಿಹೋಯ್ತು
ಕಂಡಾಗ ನನ್ನವಳ ಅಂದ


ನಾ ಕಾಣೋ
ಲೋಕವೆಲ್ಲವೂ ಮರೆತು
ಹೋಯ್ತು, ಎಂದೂ ಕಾಣದ
ಸಂತಸ ಮೂಡಿತು ನನ್ನೆದೆಯಲಿ
ಕಂಡಾಗ ನನ್ನವಳ ಅಂದ


ಎಲ್ಲವನೂ ಮರೆತು
ಮುಗ್ಧ ಮಗುವಿನಂತಾದೆ,
ಆ ಸೌಂದರ್ಯದ ಆರಾಧಕನಾದೆ,
ಸದಾ ಅಪ್ಪಿ ಮುದ್ದಾಡಬೇಕೆನಿಸುತಿದೆ
ನನ್ನವಳ ಅಂದ.